In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nulla erit controversia. Duo Reges: constructio interrete. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Pauca mutat vel plura sane;

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Poterat autem inpune;: Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Falli igitur possumus.: Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Reguli reiciendam;: Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Sed videbimus.: Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Cur iustitia laudatur?: Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Bork: Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Quid autem sit, quod ita moveat itaque a natura in primo
ortu appetatur, non constat deque eo est inter philosophos,
cum summum bonum exquiritur, omnis dissensio.

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis
Epicurum nosse quam ceteros.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Erat enim Polemonis. Memini vero, inquam; Comprehensum, quod cognitum non habet? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Graece donan, Latine voluptatem vocant.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.